POMOC!



NAPISZ
 DO NAS



___________










FORUM

GRUPY WSPARCIA


FORUM

PSIA
WIOSKA































UCZYMY SIĘ





^HOME 

Praca terapeutyczna czy wychowawcza jest zawsze oparta na podejściu indywidualnym, dostosowanym do potrzeb danego pacjenta czy wychowanka. Nie ma jednego wzorca postępowania ani jednego “cudownego” środka czy leku. Włączenie zwierząt do tych procesów jest środkiem również zindywidualizowanym i tylko takie podejście przynosi pozytywne efekty. Dobór ćwiczeń czy technik wychowawczych zależy od zaleceń medycznych czy psychologicznych oraz kompetencji i możliwości ośrodka, terapeuty, wychowawcy czy trenera.
Da się jednak zdecydowanie wyróżnić kilka cech wspólnych - charakterystycznych dla działań z udziałem zwierząt.

A. Wzrost samooceny wychowanka lub pacjenta.

Podstawą wszelkiej pracy wychowawczej czy terapeutycznej jest przekonanie osoby poddanej naszym zabiegom, że uda się osiągnąć pozytywne efekty - odnieść sukces. Zarówno u osób niepełnosprawnych jak i np. u dzieci z tzw. zespołem porzucenia występuje bardzo silne i utrwalane niestety przez społeczeństwo poczucie niższej wartości.
Zwierzę - w odróżnieniu od człowieka -  nie ocenia i nie różnicuje. Pies, kot czy koń traktuje tak samo osobę z wyraźnym kalectwem jak osobę zdrową a pozbawionego rodziny wychowanka słucha z równym zaangażowaniem jak członka rodziny królewskiej.
Przynosi to efekty nieporównywalne z najlepiej nawet prowadzonymi kampaniami medialnymi czy perswazją otoczenia w której podkreślamy pozorną równość wszystkich ludzi. To właśnie wzrost poczucia własnej wartości jako efekt kontaktu ze zwierzęciem jest kluczem do efektywnej pracy z pacjentem czy wychowankiem.
 
B. Efekty relaksacyjne i podobne.

Rozluźnienie i podobne zjawiska to bardzo ważny czynnik bezpośredni lub wspomagający w pracy terapeutycznej. Występuje na skutek kontaktu powierzchni ciała z ciałem zwierzęcia (np. w hipoterapii), lub takich czynności jak przytulanie, głaskanie, czynności pielęgnacyjne (np. w dogoterapii, felinoterapii etc.).
Efekty relaksacji czy odreagowania występujące w sporcie czy rekreacji ruchowej z udziałem zwierząt nie potrzebują tu uzasadnienia - są dobrze opisane w literaturze na ten temat.

C. Efekty “techniczne” i motywacyjne.

Wiele specjalistycznych i często żmudnych ćwiczeń wykonywanych w trakcie np. fizjoterapii staje się łatwiejszych do zrealizowania z udziałem wyszkolonego zwierzęcia. Najczęściej opisywanym przykładem może być sytuacja, gdy dziecko spontanicznie rozluźnia (otwiera) przykurczoną dłoń celem podania karmy psu lub np. rzuca mu piłkę uruchamiając przykurczone przedramię i wiele podobnych.
Zrozumiałe, że oprócz ściśle technicznej (fizjologicznej) strony zagadnienia olbrzymią rolę odgrywa tu wzrost u pacjenta motywacji do ćwiczeń czy zajęć - dzięki zwierzęciu stają się one atrakcyjniejsze a niekiedy są wręcz traktowane jak nagroda.