 |
PROGRAM
PROFILAKTYKI SPOŁECZNEJ RESOCJALIZACJI I REWALIDACJI Z UDZIAŁEM ZWIERZĄT I SPOŁECZNOŚCI NIEFORMALNYCH |
 |
|
POMOC!
  UCZYMY SIĘ NAPISZ DO NAS  PROGRAMY  GROT  GTX  GNIEW  WSPARCIE  BCH  MOD  STANDARD  ROZA  ZOOT  DOGOLANDIA FORUM  GRUPY WSPARCIA FORUM  PSIA WIOSKA HOME 
|
JAK UŚWIADAMIAĆ SEKSUALNIE OSOBĘ
UPOŚLEDZONĄ UMYSŁOWO
/ strona w opracowaniu / Zaskakujący wstęp. Wg aktualnych (2003) badań* przeprowadzonych w Polsce ok. 70% Polaków jest zdania, że w przypadku osób niepełnosprawnych ruchowo: - życie intymne odgrywa taką samą rolę jak dla osób pełnosprawnych - jest właściwe, aby osoby niepełnosprawne ruchowo opiekowały się i wychowywały dzieci - niepełnosprawni mogą mieć własne (biologiczne) dziecko. Również od ok 2 lat przestał istnieć jako "tabu" temat seksualności osób niepełnosprawnych umysłowo. Dotyczy to jednak na razie głównie sfery badawczej. W dalszym ciągu nie istnieje żaden element w systemie edukacji zawodowej pedagogów specjalnych i oświaty dla rodziców, który przygotowywałby do tego tematu. --------------------------------------------------------------------------------------- Mity, fakty i porady praktyczne Brak istotnych różnic w biologii Dzieci upośledzone nie dojrzewają ani wcześniej ani później. Ew. różnice mogą wynosić ok. roku w przypadku np. Zespołu Downa (ZD). (Chłopcy z ZD są jednak w praktyce bezpłodni.) Olbrzymie różnice w reakcjach. Brak zrozumienia pojawiających się objawów dojrzewania wywołuje jednak u tych dzieci szereg drastycznych, negatywnych reakcji. "Normą" jest lęk, złość, a nawet rozpacz. Reakcje te wzmacniają opóźnienia w rozwoju - dochodzi wręcz często do reakcji regresywnych, pojawia się depresja i autoagresja. Olbrzymia rolę odgrywa w tych zjawiskach brak uświadomienia. Dziewczynka u której pojawi sie pierwsza miesiączka traktuje to jak poważną chorobę. Chłopiec u którego pojawi sie ejekulacja ocenia ją jako "posikanie się" i jest to dla niego źródłem ogromnego wstydu. Dziewczęta często z niechęcią traktują środki higieniczne i nie używają np. podpasek. Chłopcy wyrywają pojawiające się owłosienie łonowe. Jedynym racjonalnym rozwiązaniem tych problemów jest: Rzetelna edukacja seksualna. Nie będzie zaskoczeniem jeśli napiszemy, że do tego zadania większość rodziców i opiekunów jest kompletnie nieprzygotowana. Usprawiedliwieniem dla nich może być z pewnością brak dostępnej na ten temat wiedzy, podręczników, kursów etc. Generalnie jeszcze do niedawna temat ten był w Polsce absolutnym tabu. Trzeba jednak wyraźnie powiedzieć, że równie ważną przyczyną w brakach w uświadamianiu - jest niczym nieuzasadnione przekonanie, że osoby upośledzone umysłowo potrzeb seksualnych nie mają i mieć nie mogą. Nic bardziej błędnego. Potrzeby seksualne u osób z intelektualną niepełnosprawnością nie różnią się od tych występujących u osób zdrowych. Niektórzy badacze podkreślają nawet większą siłę tych potrzeb u osób upośledzonych, niż występującą u osób zdrowych. Od rodziców i opiekunów zależy, czy potrzeby seksualne osób upośledzonych realizować się będą mogły w sposób godny i nie powodujący konfliktów z otoczeniem społecznym czy też zostaną stłumione, (także z użyciem siły) czego następstwem mogą być np. zachowania agresywne i autoagresywne, z pewnością zaś uczyni to naszych podopiecznych nieszczęśliwymi. Tak czy inaczej - podstawą dla rozwiązania tych problemów jest edukacja seksualna prowadzona (podobnie jak u dzieci zdrowych) już od momentu narodzin. Praktyka. We wczesnych fazach życia dziecka niepełnosprawnego umysłowo edukacja seksualna może przebiegać bez istotnych różnic w stosunku do edukacji dziecka zdrowego. W późniejszym okresie sytuacja mocno sie komplikuje i różnicuje w zależności od stopnia upośledzenia. Nie jest więc możliwe odpowiedzialne sformułowanie uniwersalnych zaleceń. Z dzieckiem o mniejszym stopniu upośledzenia będziemy mogli stopniowo o wielu sprawach porozmawiać tyle, że później niz z dzieckiem zdrowym. W przypadku dziecka głębiej upośledzonego mniejsze możliwości komunikacji słownej "nadrabiać" trzeba pokazywaniem, delikatnym ale stanowczym karceniem za np. zachowania agresywnie seksualne w stosunku do innych etc. To bardzo trudny temat i najlepszym rozwiązaniem byłoby uczestnictwo w "warsztatach edukacji seksualnej" gdzie w większym ale bezpiecznym i dyskretnym gronie innych rodziców i opiekunów można o tym zarówno porozmawiać jak i "przetrenować" w warunkach warsztatowych (laboratoryjnych). ... c.d.n. * Wykaz żródeł (bibliografia i wyniki badań) jest dostępny w bibliotece Ośrodka w Katowicach. powrót
 |